Φίλοι συναδελφοι καλημερα!Ηρθε επιτέλους η ὠρα να σκάσω και γω μύτη στη παρέα!με το παρακάτω μεταφορικό..κάτι για μέσα στη πόλη...
Καλή η πλάκα αλλά ας μιλήσουμε και καπως πιο σοβαρά,με λίγη ιστορία της 337--αν και καθόλου λίγη δε μπορεί να προσδιοριστεί καθῶς είναι από τις παλιότερες!Με τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, μία δύσκολη εποχή για την Ελλάδα που μετράει ακόμα τις πληγές του πολέμου, αρχίζει η Ιστορία της 337 Μοίρας ακολουθώντας την 335 και 336. Η συγκρότησή της γίνεται αρχικά το 1945 στην απελευθερωμένη Ελλάδα με ολοκλήρωση το 1947, όταν πλέον εντάσσεται στην τότε Ελληνική Βασιλική Αεροπορία (ΕΒΑ), εδρεύοντας στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας. Η επίσημη διαταγή συγκρότησης και ανάληψης επιχειρησιακού έργου έχει τη χρονολογία 30 Μαρτίου 1948, με αεροσκάφη SPITFIRE, τα οποία το 1949 αντικαθίστανται με τα Supermarine Spitfires Mk IX. Λαμπρή παρακαταθήκη των ιστορικών αυτών αεροσκαφών είναι το Spitfire με Serial Number MJ-755 που σώζεται μέχρι και σήμερα στο Μουσείο της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ)!Στις αρχές του 1952 σημειώθηκε μία σημαντική αλλαγή στη ιστορία της 337 Μοίρας, καθώς τότε πέρασε με απόλυτη επιτυχία ένα μεταβατικό στάδιο αποκτώντας και αξιοποιώντας επιχειρησιακά τα Αμερικανικής κατασκευής εκπαιδευτικά αεροσκάφη Τ-33Α Silver Star.
Τα αεροσκάφη αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την εκπαίδευση των χειριστών της Μοίρας, οι οποίοι λίγο αργότερα μεταπήδησαν στα νεοαποκτηθέντα F-84G Thunderjet, καθιστώντας την 337 ως την πρώτη Μοίρα Διώξεως Βομβαρδισμού (ΜΔ/Β) της ΠΑ με Jet αεροσκάφη.
Τον Οκτώβριο του 1952 η 337 ΜΔ/Β μεταστάθμευσε από την Αεροπορική Βάση Ελευσίνας στην Αεροπορική Βάση Λάρισας με αεροσκάφη F-84G.Εκεί, στις αρχές του 1953, στους κόλπους της 337 ΜΔ/Β συγκροτήθηκε και εντάχθηκε το πρώτο Ακροβατικό Σμήνος της Αεροπορίας, που την προέβαλε τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η συγκρότηση - εκπαίδευση του Acro Team έγινε παράτυπα από τον τότε Μοίραρχο Επισμηναγό (Ι) Κ. Κόκκα ο οποίος συνεπαρμένος από την επίδειξη του Αμερικανικού ακροβατικού Σμήνους Sky Blazers και διακατεχόμενος από άκρατο πατριωτισμό, υπό καθεστώς πλήρους εχεμύθειας, προετοίμασε τρεις διακριθέντες χειριστικά ιπταμένους της Μοίρας (Υποσμηναγό Δαμάσκο Δημήτριο, Υποσμηναγό Στυλιανάκη Ιωάννη και Ανθυποσμηναγό Παπαδημητρόπουλο Εμμανουήλ).
Με την επίσκεψη του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Παναγιώτη Κανελόπουλου, το Μάιο του 1954, πραγματοποιήθηκε αιφνίδια και εκτός προγράμματος η πρώτη επίδειξη του ακροβατικού σμήνους με αποτέλεσμα τον ενθουσιασμό του Υπουργού και την απόφαση του, για την επίσημη συγκρότηση του εν λόγω σμήνους. Έτσι ξεκινάει η ένδοξη και λαμπρή ιστορία του πρώτου ακροβατικού σμήνους της Ελλάδας εκμαιεύοντας τα διθυραμβικά σχόλια του Ελληνικού και ξένου τύπου της εποχής.Το Νοέμβριο του 1956 η 337 ΜΔ/Β μεταστάθμευσε από την 110 Πτέρυγα Μάχης (ΠΜ) στην 112 ΠΜ, με αεροσκάφη F-84G και Τ-33, και παρέμεινε μέχρι το Νοέμβριο του 1959, οπότε μεταστάθμευσε στην 115 ΠΜ (Σούδα).Τον Ιανουάριο του 1960, μετονομάστηκε σε 337 Μοίρα Παντός Καιρού (ΜΠΚ), τον Απρίλιο του ιδίου έτους αναχώρησε για την 112 ΠΜ, και τον επόμενο μήνα προστέθηκαν στην δύναμή της τα αεροσκάφη F-86D.Από τις αρχές του 1967 η 337 Μοίρα λειτουργούσε υπό εκπαίδευση στην 111 ΠΜ με αεροσκάφη F-5, ενώ ταυτόχρονα παρέμενε σε ετοιμότητα επιφυλακής με αεροσκάφη F-86D στην 112 ΠΜ.
Στις 31-5-1967 καταργήθηκε η 337 ΜΠΚ και επανασυγκροτήθηκε στις 16-11-1967 στην 111 ΠΜ σαν 337 Μοίρα Αναχαιτίσεως Ημέρας (ΜΑΗ) με αεροσκάφη F-5, τα οποία άρχισε να παραλαμβάνει από τον επόμενο μήνα.Τον Μάρτιο του 1972 υπογράφηκε με τη Mc-Donnell Douglas συμβόλαιο για την αγορά 36 Α/Φ F-4E Phantom II. Η εκπαίδευση των τεχνικών και 18 πληρωμάτων έγινε στις ΗΠΑ και στις 5 Απριλίου 1974 προσγειώθηκαν στην Ανδραβίδα (117 ΠΜ) τα πρώτα αεροσκάφη F-4E. Οι πρώτες παραλαβές βάσει του προγράμματος "Peace Icarus I" εξόπλισαν κατά σειρά τις 338 και 339 Μοίρες με έδρα την 117 ΠΜ.
Στις 31 Μαρτίου του 1978 ύστερα από τη συμφωνία του προγράμματος “Peace Icarus II”, η 337 ΜΑΗ διαλύεται επίσημα ως μοίρα αεροσκαφών F-5A στην 111 ΠΜ. Επανασυγκροτείται με τη σημερινή της μορφή στις 7 Σεπτεμβρίου του 1978 στην 117 ΠΜ, ενώ στις 11 του ίδιου μήνα μεταστάθμευσε και εντάχθηκε στη δύναμη της 110 Π.Μ, ως η τρίτη Μοίρα αεροσκαφών F-4E.
Αποστολή της 337 ΜΠΚ είναι η διεξαγωγή αεροπορικών επιχειρήσεων με πρωτεύοντα ρόλο αναχαιτίσεως και δευτερεύοντα διώξεως - βομβαρδισμού, σύμφωνα με τα γενικά και ειδικά σχέδια, με σκοπό τη συμβολή της στην άμυνα της χώρας.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1978 γίνεται η επίσημη τελετή λειτουργίας της 337 ΜΠΚ με αεροσκάφη F-4E παρουσία του Αρχηγού ΑΤΑ παλαιών Μοιράρχων αλλά και πλήθους καλεσμένων.Έκτοτε και μέχρι τα μέσα του 2005 τα READINESS και τα SCRAMBLE αποτέλεσαν μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι του ρόλου και του έργου της Μοίρας, απορροφώντας μεγάλο δυναμικό προσωπικού σε καθημερινή βάση. Είναι σχεδόν αδύνατο να υπολογιστούν έστω και με προσέγγιση οι αριθμοί που αφορούν στο τεράστιο αυτό επιχειρησιακό έργο, που συχνά ανέστειλε τις εκπαιδευτικές πτήσεις της Μοίρας υπό τη μορφή έκτακτων και μη ετοιμοτήτων, ημέρα και νύχτα, τόσο στην 110 ΠΜ όσο και στα προκεχωρημένα αεροδρόμια της 130 Σμηναρχίας Μάχης (ΣΜ) στη Λήμνο και της 135 ΣΜ στη Σκύρο.
Η 337 ΜΠΚ λοιπόν επιφορτίστηκε με τον ρόλο της Αναχαίτισης οποιουδήποτε εχθρικού ίχνους στο FIR Αθηνών και ήταν ο κυρίαρχος της “αρένας” του Αιγαίου από το 1978 έως και τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Στην συνέχεια, όταν με την έλευση των αεροσκαφών F-16 και MIRAGE 2000, το F-4E έπαψε να είναι το Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος, αριθμός Ιπταμένων της Μοίρας αποτέλεσε τον βασικό πυρήνα των νέων πολεμικών Μοιρών.
Προσπαθώντας να αντισταθμίσει τις επιδόσεις των αεροσκαφών τρίτης γενιάς αντιπαρέταξε επιτυχώς την ποιοτική εκπαίδευση των πληρωμάτων με σκοπό την αντιμετώπιση του αντίπαλου πιλότου που είναι επιφορτισμένος με πληθώρα ενεργειών ταυτόχρονα με τον χειρισμό του αεροσκάφους.
Παράλληλα όμως η Μοίρα πρωτοστάτησε και σε κάθε μορφής παρελάσεις - επιδείξεις – τελετές, παρουσία της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, κατέχοντας συχνά την τιμητική γι’ αυτήν αρχηγική ή εναρκτήρια θέση.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990 η πρώτη φυσιολογική αντίδραση της Δύσης ήταν η δραστική συρρίκνωση των αεροπορικών και όχι μόνο δυνάμεων και οι περικοπές δαπανών για αμυντικά προγράμματα. Αμέσως λοιπόν, εκατοντάδες αεροσκάφη F-4E τέθηκαν εκτός υπηρεσίας και επομένως ήταν διαθέσιμα προς παραχώρηση. Στα μέσα του 1990 η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε την παραχώρηση 28 αεροσκαφών F-4E της Εθνοφρουράς της Ιντιάνα στην Ελλάδα ως ανταμοιβή για την συμμετοχή δυνάμεων της Ελλάδας στον Πόλεμο του Κόλπου. Έτσι λοιπόν τα 28 αυτά βαφτίστηκαν Southeastern Regional Agreement (SRA).
Οι παραδόσεις τους ξεκίνησαν στις αρχές του Αυγούστου του 1991 και ολοκληρώθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όλα εντάχθηκαν αρχικά στη δύναμη της 338 ΜΔ/Β, η οποία με τη σειρά της τα παρέδωσε στην 337 ΜΠΚ το 1997-98. Τα SRA είχαν κατασκευαστεί για λογαριασμό της USAF με κονδύλια του οικονομικού έτους 1967/68, δηλαδή είναι μεγαλύτερης ηλικίας από τα F-4E Peace Icarus I και II. Από την άλλη πλευρά όμως είχαν μεγαλύτερες επιχειρησιακές δυνατότητες, αφού κατά τη διετία 1985-86 και έπειτα από σχετική απόφαση της USAF εκσυγχρονίστηκαν, με ιδιαίτερη έμφαση στην εκτέλεση επιθετικών αποστολών, ενώ το 1989 υπέστησαν άλλη μία μικρής έκτασης αναβάθμιση. Για τον λόγο αυτό είχαν αρκετές διαφορές στον ηλεκτρονικό τους εξοπλισμό σε σχέση με τα αρχικά F-4E της ΠΑ, με βασικότερη όλων το σύστημα ναυτιλίας και άφεσης οπλισμού NWDS.
Το συγκεκριμένο σύστημα τοποθετήθηκε στα αεροσκάφη στα τέλη της δεκαετίας του '80 και θεωρείται από τα πλέον εξελιγμένα αδρανειακά συστήματα. Η αξιοπιστία και η ακρίβεια του (μισό μίλι ανά ώρα πτήσης) είναι άμεσα συγκρίσιμες με αυτές του συστήματος που φέρουν τα F-16C/D Block 30!
Μετά λοιπόν από όλη αυτή την προσφορά της Μοίρας με τα αεροσκάφη F-4E και ύστερα από συνεδρίαση του Ανώτατου Αεροπορικού Συμβουλίου (ΑΑΣ) στις αρχές του 2005 αποφασίστηκε η απόσυρση των αεροσκαφών SRA στις 31 Δεκεμβρίου του 2005. Το κεφάλαιο Νησί, Readiness, “ΚΑΚΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ”, Scramble για τους πιλότους της Μοίρας ήταν και ο λόγος που έκανε την υπηρεσιακή τους ζωή ξεχωριστή. Ωστόσο όμως ήταν επιβεβλημένο λόγω της απόφασης του ΑΑΣ όσο και λόγω της παλαιότητας των αεροσκαφών να ξεκινήσει η σταδιακή μείωση των επιχειρησιακών απαιτήσεων. Έτσι το τελευταίο Scramble από την 130 ΣΜ πραγματοποιήθηκε στις 18 Απριλίου 2005 με χαρακτηριστικό κλήσης “GHOST 732”. Η τελευταία επιχειρησιακή πτήση έμελλε να πραγματοποιηθεί με αρχηγό σχηματισμού τον Μοίραρχο στις 13 Ιουνίου 2005, με χαρακτηριστικό κλήσης “GHOST 700”!!
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Αποστολή: Μαχητικό-βομβαρδιστικό
Πλήρωμα : 2
Κατασκευαστής : McDonnell Douglas
Διαστάσει:
Μήκος : 19,2 m
Εκπέτασμα : 11,7 m
Ύψος : 5,0 m
Βάρος
Καθαρό : 13.757 kg
Μεικτό : 18.825 kg
Μέγιστο απογείωσης: 28.030 kg
Σύστημα πρόωσης
Κινητήρες : 2xGeneral Electric J79-GE-8
Ώση : 2x75,4 kN
Επιδόσεις
Μέγιστη ταχύτητα: 2,370 km/h (2,23 Mach)
Αυτονομία : 2.600 km
Μέγιστο ύψος: 18.300 m
Βαθμός ανόδου : 210 m/min
Οπλικό φορτίο
Πολυβόλα : 1x 20 mm M61 Vulcan
Βόμβες Γενικής χρήσης, διασποράς και καθοδηγούμενες από laser
Πύραυλοι αέρος-αέρος 4x ΑΙΜ-7 Sparrow, 4x AIM-9 Sidewinder, AIM-120 AMRAAM (Ελληνικά), IRIS-T (Ελληνικά)
Λοιπόν αρκετά είπαμε!Ωρα να δούμε και πράμα!παρακάτω βλέπετε το κιτ που θα χρησιμοποιήσω...είναι το hasegawa 07208 στην 1/48..παλιό αλλά καλό!
αυτά προς το παρόν και καλή συνέχεια σε όλους!και μην ξεχνάτε--!!!ΜΟΝΤΕΛΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ!!!